KOT DOMOWY. NAJLEPSZY PRZYJACIEL CZŁOWIEKA I JEGO DOMU.
Kot jest zwierzęciem domowym, nie przez wszystkich docenianym w Polsce. Nie cieszy się tak dobrą opinią jak pies ani nie ma tylu, co pies zwolenników. Dlaczego to ukochane przez nas zwierzątko, nie cieszy się dobrą sławą? I skąd biorą się jego przeciwnicy, którzy uważają, że kot jest zwykłym szkodnikiem i należy go bez wahania, tępić?
Kot domowy to po łacinie felis catus. Domestykacja (udomowienie) tego gatunku drapieżnych ssaków, miała miejsce około 9500 lat temu. Koty uważa się za tzw. gatunek inwazyjny. Co to oznacza? A ni mniej ni więcej, że poprzez swój, nie do końca kontrolowany rozwój, kot negatywnie wpływa na faunę i florę ekosystemu, w którym żyje, poluje i się rozmnaża. Zdawaliście sobie państwo z tego wcześniej sprawę? Że ten nierozłączny towarzysz was samych oraz niewinny przyjaciel domu, jest groźnym przeciwnikiem dla wielu małych zwierząt, które potrafi tępić, wręcz bezkonkurencyjnie i z wielkim zapałem?
DLACZEGO TAK BARDZO LUBIMY KOTY?
Właściwie to, nie do końca wiadomo, czy kota powinno się trzymać w mieszkaniu czy na podwórzu przed domem. Czy go sterylizować czy pozwolić mu żyć bez kastracji? Czy karmić go mięsem czy zaopatrywać się w karmę sprzedawaną w supermarketach? Tego rodzaju pytań, często przez długi czas, pozostających bez odpowiedzi, miłośnicy kotów, mają bardzo wiele.
Dlaczego tak bardzo lubimy koty? Miłośnikom oraz hodowcom kotów, nie trzeba tego szczególnie tłumaczyć. Doskonale zdają sobie oni sprawę z tego, ile pozytywnych aspektów związanych jest z posiadaniem niewielkiego drapieżnika, o miłym w dotyku futerku i ostrych pazurach.
Kot jest łatwy w wychowaniu, nie wymaga nadmiaru troski z naszej strony i najczęściej, świetnie radzi sobie sam. Często można odnieść mylne wrażenie, że kot kompletnie nas ignoruje, choć jak dowiodły ostatnie badania przeprowadzone przez Uniwersytet w Oregonie w Stanach Zjednoczonych, zupełnie mija się to z prawdą.
JAK WYGLĄDA ŻYCIE CODZIENNE Z UKOCHANYM PUPILEM.
Felis catus, bardzo się przywiązują do swoich właścicieli i opiekunów. Jednak ze względu na inne swoje cechy, jest to im trudno okazać w sposób dosłowny. Przyzwyczajeni i nauczeni spontaniczności psów, nie rozumiemy i często nie zdajemy sobie sprawy z tego, czym właściwie są przejawy serdeczności, ujawniane wobec naszej osoby, przez kota. Czy wiedzieliście na przykład, że kot ciesząc się na nasz widok, macha podobnie jak pies, ogonem?
Koty kochają swoich właścicieli, ale ze swoim przywiązaniem oraz uczuciami, im się nie narzucają. Nie oczekują, że w każdej chwili będziemy gotowi się nimi zająć. Nauczone przez swoje doświadczenie gatunkowe, samodzielności, jakby rozumieją i godzą się z tym, że pozostają w cieniu swojego pana, którym jest dla nich gwarantujący im opiekę, uwielbiany przez nie, człowiek.
Przez lata, badacze i naukowcy, zajmujący się tematyką relacji człowieka z kotem, wiele mówili o tzw. introwertyzmie kotów. O tym, że są one nieufne i często złośliwe wobec nas, mszcząc się za to, że je karzemy lub czegoś im odmawiamy. Te interpretacje, obecnie zmieniają znacznie swoje oblicze i przechodzą wiele metamorfoz, które uczą nas lepiej rozumieć swojego najlepszego, czworonożnego przyjaciela. Myślę, że fakt ten powinien ucieszyć każdego, kto ma z kotami cokolwiek wspólnego.
HISTORIA GATUNKU ORAZ KILKA ISTOTNYCH FAKTÓW.
W tym artykule wspomniałam, o domestykacji kotów oraz o tym, że oblicza się jej czas na 9500 lat. W Internecie,natkniecie się państwo na różne informacje związane z tą datą. Dlatego polecam zajrzeć na stronę Wikipedii, gdzie moim zdaniem udostępniane wiadomości, są bardziej wiarygodne niż ma to miejsce gdzie indziej. 9500 lat wstecz, jako czas kiedy rozpoczęło się właściwie udomowienia kotów, potwierdzają doniesienia National Geographic.
Za bezpośredniego przodka kota domowego, uznawany jest kot nubijski. I to właśnie w Nubii, w Afryce, znajdziemy dowody świadczące o tym, że koty towarzyszyły stale, żyjącym i mieszkającym tam ludziom. Jednak najstarsze doniesienia dotyczące obecności kota w najbliższym otoczeniu człowieka, znajdziemy, nie gdzie indziej, ale w historii związanej ze starożytnym Egiptem.
